Bir gülümseme gerçekten dünyamızı değiştirir mi? Bu videoyu izlemeden, Eçadem'le tanışmadan önce(tanışma hikayemi bir sonraki yazıda anlatacağım) ben de bu konuda pek emin değildim. Eğer videoyu izlediyseniz neden bahsettiğimi az çok anlarsınız. Diyorum ki artık kimse kimseye tebessüm etmiyor malesef. Herkesin bir derdi, yetiştirmesi gereken bir işi, ödemesi gereken borcu, tamamlanması gereken görevleri var. Ama kimsenin birbirine selam vermeye dahi vakti yok. Öyle ya bir de "Selam verse borçlu çıkar" çünkü. Bu videoyu izledikten sonra insan bir süre sessizce düşünüyor. Aslında üzerine düşünülmesi gereken o kadar çok konu var ki...
Benim için bu konuların en başında engelliler ve onların yaşadıkları geliyor. Engellileri, engel türü ister zihinsel olsun ister bedensel olsun nasıl da sosyal hayattan dışladığımız geliyor. Aslında onların tek beklediği içten bir gülüş. Aslında bu gülüş sadece onlar için değil kendimiz için de yapmamız gereken bir şey. Onları anlamalıyız, değer vermeliyiz. Ama biz de bir engelli adayıyız diye değil. Bu çok yanlış bir yaklaşım. Şaşırdınız mı? Bugüne kadar hep böyle öğretildi değil mi? Engellilere iyi davranmalıyız çünkü biz de engelli adayıyız, sözü bir kalıp oldu hayatımıza yerleşti. Ama birini anlayabilmek için bu durumun bizim başımıza gelme ihtimali üzerinden hareket etmek çok bencilce bir yaklaşım olur. Çünkü bu bizi iyi ki ben böyle değilim diyerek şükretmeye de iter. Böylece kendimizi sebepsiz yere üstün görmüş oluruz. Karşımızdakine de gerçekten anladığımız için ona acıdığımız için hak vermiş, derdini dinlemiş oluruz. İşte bu durum özellikle söz konusu engelli bireyler olduğu zaman daha çok gün yüzüne çıkıyor. Oysa gerçekten anlayabilsek, gerçekten hissedebilsek ne yaşadıklarını günümüzdeki engelliler ile ilgili sorunlar büyük miktarda azalacak belki de. Onları gerçekten anladıktan sonra bu eski konuşmalarımıza bakarak utanacağız. Henüz onları anlama konusunda bile bu kadar aşağı durumlardayken çözüm nasıl üretebiliriz ki? Bu konu üzerinde herkesin kendi şapkasını önüne alarak düşünmesini çok isterim. Bu videonun da buna bir vesile olabileceğini düşünüyorum.
Bakalım bir gülümse dünyamızı değiştirmeye, bu konular üzerine düşünmeye yetebilecek mi?
Bir sonraki yazılarda buluşmak üzere...
