Sizin İlham Kaynağınız Değilim, Çok Teşekkür Ederim! (İzlemek için üstüne tıklayabilirsiniz!)

Merhaba güzel insanlar, bugün sizlere izlediğim ve çok etkilendiğim bir TED videosundan bahsedeceğim. Stella Young adında bedensel engelli tanınmış birinin bizi düşündüren konuşması bu.

Stella, engelliler hakkında konuştuklarımızın, yargılarımızın ve iyiymiş gibi düşündüğümüz sözlerin aslında ne kadar onur kırıcı ve anormal olduğundan bahsediyor. Şöyle ki, neden bizler bedensel engelli bir bireyin bir okulu bitirmesini, tuvalate kendi başına gidip gelmesini ya da öğretmen olarak derslere girmesini başarılması imkansız bir şeymiş, engelli olmak bu saydıklarımızı yapmaya engel de kişi imkansızı başarıyormuş gibi yansıtırız gündelik hayatımıza? Neden hala şaşırıyoruz bir engelli bizden yardımsız olarak işe gidip geldiğinde ya da ondan da öncesi, bir işe sahip olduğunda?

Aslında bu bir anlamda gizliden ayrımcılığı da besleyen ve olumsuz önyargılarımızı sağlamlaştıran bir bakış açısı. Engelli bireylerin -ki engelli deyişimizde bile bir olumsuzluk varken- biz sözde engelsiz bireyler gibi hayatlarını sürdürmelerinde şaşılacak ne var? Hani asıl engel düşüncelerimizdeydi? Ama biz engellilerin her gündelik hayat yeteneklerini bir mucize ya da başarı gibi adlandırmaya, düşünmeye ve yansıtmaya devam ettiğimizde, engellilere toplumsal bakış olan "bağımsız olarak yaşayamama" düşüncesini daha da sağlamlaştırmış olacağız.

Gelin, bugünden ve Stella'nın konuşmasından sonra bakış açımızda bir değişiklik yapalım ve engellilere olan "merhamet" duygumuzdan vazgeçelim.

Not: Aranızda farklı düşünenler varsa lütfen yorum yapmaktan ya da bana ulaşmaktan çekinmeyin, öneri ve yorumlarınızı merakla bekliyorum.